Beijing II
Door: Sascha
Blijf op de hoogte en volg Sascha
31 Oktober 2009 | China, Beijing
Ik sta onder de Chinese vlag op het Plein van de Hemelse Vrede. Het plein is het symbool van de Volksrepubliek China, welke dit jaar 60 jaar bestaat. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Ditzelfde plein heeft namelijk een belangrijke rol gespeeld bij de opstanden in 1989 waarbij honderden Chinezen gedood zijn. De vele Chinezen om me heen maken foto's van het plein, het portret van Mao, van elkaar en van mij. Zelfs met a-sexy wandelschoenen en afritsbroek blijf ik hier een gewild foto object. Ik houd er een "you take picture of me, I take picture of you" beleid op na. En dat levert mooie plaatjes op. Aan de andere kant van het plein staan enorme tv schermen. Beelden van Beijing, Shanghai, de Olympische Spelen en vele gelukkig ogende Chinezen komen voorbij. Maar hoe geweldig is China eigenlijk?
Op nog geen kilometer afstand van de plek waar ik nu sta, heb ik deze week een heel andere kant van China leren kennen. De overheid investeert miljoenen in de aanleg van metrolijnen en wegen, maar voor mensen met een verstandelijke beperking hebben ze nauwelijks geld over. Vanuit de overheid is er niets geregeld voor deze bijzondere groep mensen. Huiling is dan ook volledig afhankelijk van sponsoring, donaties en verkoop van zelfgemaakte spullen. Er zijn meerdere Huiling centra en het centrum waar ik help, richt zich op volwassenen met een verstandelijke beperking. Iedere dag komen er ca. 20 trainees in de leeftijd van 18 tot 60 jaar, van autisten tot mensen met het syndroom van Down. Het niveau verschilt sterk en dat maakt het ook moeilijk om passende activiteiten te organiseren. Muziek vinden ze allemaal leuk en een aantal keer per week worden er optredens voor groepjes toeristen georganiseerd.
Ik heb afgelopen week geprobeerd zo actief mogelijk te participeren en waar mogelijk de staf te ondersteunen. Goede en slechte momenten wisselen elkaar af. Soms voel ik mezelf nutteloos en heb het gevoel enorm in de weg te lopen. Maar er zijn gelukkig ook zoveel bijzondere momenten! De dame die speciaal voor mij een lied zingt, de oude meneer met wie ik dagelijks badminton speel, het zesjarige jongetje dat mijn hand niet los wil laten en het staflid dat mij met handen en voeten geduldig uitlegt wat het dagprogramma is. De vaste staf spreekt nauwelijks Engels en ik ben blij dat Cassy terug is. Zij spreekt Engels en coordineert de (internationale) vrijwilligers. Komende week ga ik met haar overleggen wat ik met en voor de trainees kan doen. Tot die tijd blijf ik lekker knutselen, liedjes zingen en dansen op de Vengaboys en 2Unlimited! Ik ben blij dat ik hier ben.
Liefs,
Sascha
Op nog geen kilometer afstand van de plek waar ik nu sta, heb ik deze week een heel andere kant van China leren kennen. De overheid investeert miljoenen in de aanleg van metrolijnen en wegen, maar voor mensen met een verstandelijke beperking hebben ze nauwelijks geld over. Vanuit de overheid is er niets geregeld voor deze bijzondere groep mensen. Huiling is dan ook volledig afhankelijk van sponsoring, donaties en verkoop van zelfgemaakte spullen. Er zijn meerdere Huiling centra en het centrum waar ik help, richt zich op volwassenen met een verstandelijke beperking. Iedere dag komen er ca. 20 trainees in de leeftijd van 18 tot 60 jaar, van autisten tot mensen met het syndroom van Down. Het niveau verschilt sterk en dat maakt het ook moeilijk om passende activiteiten te organiseren. Muziek vinden ze allemaal leuk en een aantal keer per week worden er optredens voor groepjes toeristen georganiseerd.
Ik heb afgelopen week geprobeerd zo actief mogelijk te participeren en waar mogelijk de staf te ondersteunen. Goede en slechte momenten wisselen elkaar af. Soms voel ik mezelf nutteloos en heb het gevoel enorm in de weg te lopen. Maar er zijn gelukkig ook zoveel bijzondere momenten! De dame die speciaal voor mij een lied zingt, de oude meneer met wie ik dagelijks badminton speel, het zesjarige jongetje dat mijn hand niet los wil laten en het staflid dat mij met handen en voeten geduldig uitlegt wat het dagprogramma is. De vaste staf spreekt nauwelijks Engels en ik ben blij dat Cassy terug is. Zij spreekt Engels en coordineert de (internationale) vrijwilligers. Komende week ga ik met haar overleggen wat ik met en voor de trainees kan doen. Tot die tijd blijf ik lekker knutselen, liedjes zingen en dansen op de Vengaboys en 2Unlimited! Ik ben blij dat ik hier ben.
Liefs,
Sascha
-
31 Oktober 2009 - 15:32
Marloes:
Hoi Sas,
Wat ontzettend mooi wat je daar allemaal meemaakt en bijzonder dat je China ook van deze kant leert kennen! Wat een fantastische ervaring! Blijg genieten van al deze mooie momenten! Ben erg benieuwd naar je foto's! Liefs Mar -
31 Oktober 2009 - 15:46
Anke:
Wat een mooi verhaal Sascha. Het is allemaal ook wel dubbel he, enerzijds die 'pracht en praal' en anderzijds mensen die niet voor vol worden aangezien door de overheid. Ik hoop dat je een goede tijd hebt en het gevoel hebt dat je iets kunt betekenen. Ik zeg altijd: als je maar één moment een glimlach op iemands gezicht kunt toveren, is het het al waard geweest). -
31 Oktober 2009 - 20:57
Anoniem:
het is maar wat je leuk vind he! hahaha ps je kent me wel één van de leukste personen uit jou leven^^ zou zomaar is familie kunnen zijn?:P -
01 November 2009 - 09:53
Jap:
Keep up the good work! -
01 November 2009 - 10:06
Emmy:
Voor de zingende dame, de oude man en het kleine jongetje heb je al een verschil gemaakt! Geniet van die bijzondere momenten. Liefs, Emmy -
01 November 2009 - 13:30
Joeke:
zo leuk :) xxxxxxxxxx -
02 November 2009 - 10:54
Willeke:
Fantastisch Sas! :-)
-
03 November 2009 - 12:48
Tom:
Ha Sas,
Mooie verhalen, aan de ene kant heel herkenbaar, ik kan me de hutongs weer zo voor me denken, aan de andere kant ook niet omdat jij wel de moeite neemt om tijd te investeren in een kant van China die de meeste toeristen nooit zullen zien (me guilty).
Veel succes nog de komende tijd, maak er wat moois van en geniet van alle mooie dingen.
Groetjes,
Tom
PS. Kennen ze daar Nick en Simon al ;-) -
04 November 2009 - 07:55
Maarten:
Haa meiden,
Wat supergaaf om zo over je schouder mee te kijken tijdens je tripje. Moeilijk voor te stellen in wat voor wereld je bent beland. Achteraf is alles natuurlijk een geweldige ervaring maar ik hoop dat je nu op 't moment zelf ook volop geniet van alles wat je meemaakt.
,!
Maarten -
04 November 2009 - 08:00
Maarten:
w zhù n hoyùn w xwàng jnkuài jiàndào n! -
07 November 2009 - 14:17
Joyce:
Hey Sassie,
Mooi verhaal weer. Goed dat je dit bent gaan doen, en waarschijnlijk gaat er nog veel moois, leuks en boeiends volgen tijdens deze reis: enjoy ;)
X Joyce
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
